[XX='Queen Kaikraiy, c: 569841, m: 740200'][/XX] hmm hindi naman tayo nag iisa ts, may nakatingin sa atin, pinagmamalasakit tayo, yon yong Panginoon, manalangin ka lang sa kanya ts humiling ka na sana ibsan ang kalungkutan mo
pag ganyan music is the key paps..mawawala ng sadness at stress pag nasa mood ka ng pakikinig ng musika(depends on your taste kasi iba-iba naman tayo ng taste in terms of music)
[XX='Queen Kaikraiy, c: 569941, m: 740200'][/XX] I always feel like that. I mean parang wala akong sense sa mundong 'to. Hindi ako makatulong sa family ko, all in all I also feel unworthy. Pero I focus on the future, pinagpepray ko yung future ko, na sana makatulong din ako.
If nararamdaman ko naman yung ganyan sobrang sadness or sobrang overthinking, I read books para makalimot ka, kasi kapag tinotolerate ko yung sadness at lalo ko lang syang iisipin mas lalo akong malulungkot.
For me, I'll just embrace it. Kung hindi kaya, umiyak ka hanggang makatulog ka na lang sa gabi. Dati ang ginagawa ko, meron akong "self-maintenance". Na kapag hindi ko na talaga kaya yung lungkot, naiyak ako sa gabi. Pero ngayon kasi sa sobrang sanay na ako, parang halos same lang din yung nararamdaman ko. Tsaka most of the time, feeling bored na ako. At isa pa, lilipas lang din yan.