Trinopa na talaga ako nang kalungkutan.
Normal lang siguro di ka na maiyak lalo kung sanay ka na maging malungkot
Gusto ko ilabas nararamdaman at humagulgol sa iyak, kaso di na lang masasayang lang din pagod ko.
Wla din naman mangyayari kung iiyak na lang, ganun pa din naman ang nararamdaman, ganun pa din kataas ang kalungkutan. Di ko mawari ang nararamdaman ko. Pag iniisip ko lang lalo ako naiistressed samahan pa ng mga problema.
Siguro nasanay na lang talaga sa sakit at lungkot.
Walang araw na di dumadapo ang lungkot sakin at pakiramdam ko eto na lang tlaga at wala nang hangganan, wala na katapusan, higit sa lahat nakakapagod
Normal lang siguro di ka na maiyak lalo kung sanay ka na maging malungkot
Gusto ko ilabas nararamdaman at humagulgol sa iyak, kaso di na lang masasayang lang din pagod ko.
Wla din naman mangyayari kung iiyak na lang, ganun pa din naman ang nararamdaman, ganun pa din kataas ang kalungkutan. Di ko mawari ang nararamdaman ko. Pag iniisip ko lang lalo ako naiistressed samahan pa ng mga problema.
Siguro nasanay na lang talaga sa sakit at lungkot.
Walang araw na di dumadapo ang lungkot sakin at pakiramdam ko eto na lang tlaga at wala nang hangganan, wala na katapusan, higit sa lahat nakakapagod
Last edited: