Hindi ako pala open na tao, kahit sa pamilya, kaibigan at kahit pa sa jowa ko. Magaling ako makipag socialize, nakikipag biruan, tawanan sa mga taong nakapaligid sakin pero hirap ako mag open lalo na kapag may problema ako. Kapag may problema sila, na mamangha ako, ewan, kasi kaya nila mag open sakin, ako naman to the rescue kaagad, nakikinig kahit sobrang ikling payo lang yung mabibigay ko, pero pag dating sa problema ko, ayun sinosolo ko.
Gusto ko lang mag open kahit dito nalang, yung feeling na pagod na pagod ka, palaging nakatunganga, wala kang ganang kumain, walang gana sa lahat, di nakakatulog ng tama at yung pinaka ayaw kong nararamdaman ko ngayon, yung feeling na ayaw ko sa sarili ko. Nagkukulong lang ako palagi sa kwarto. Kahit alam ko naman na dapat mag open din ako sa mga kakilala ko para gumaan pakiramdam ko, di ko talaga kaya, yung naka type ka na pero dahil nga sa di ko kaya ine-erase ko din kaagad. Ang hirap. Nasubukan ko na ding umiyak pero wala ganto pa din nararamdaman ko.
Gusto ko lang mag open kahit dito nalang, yung feeling na pagod na pagod ka, palaging nakatunganga, wala kang ganang kumain, walang gana sa lahat, di nakakatulog ng tama at yung pinaka ayaw kong nararamdaman ko ngayon, yung feeling na ayaw ko sa sarili ko. Nagkukulong lang ako palagi sa kwarto. Kahit alam ko naman na dapat mag open din ako sa mga kakilala ko para gumaan pakiramdam ko, di ko talaga kaya, yung naka type ka na pero dahil nga sa di ko kaya ine-erase ko din kaagad. Ang hirap. Nasubukan ko na ding umiyak pero wala ganto pa din nararamdaman ko.