Ang paggamit ng China ng teknolohiya para sa kontrol sa lipunan ng mga mamamayan nito ay malawak - ngunit maaari ring makaapekto sa mga gumagamit sa ibang lugar, sabi ng security analyst na si Samantha Hoffman
Si Samantha Hoffman ay isang analyst ng mga isyu sa seguridad ng Tsino sa Australian Strategic Policy Institute (Aspi). Kamakailan lamang ay naglathala siya ng isang papel na pinamagatang Engineering Global Consent: Ang Data-Driven Power Expansion ng Data ng Partido Komunista.
Inilahad ng mga payunir sa Internet ang isang oras na ang impormasyon ay mapapalaya, na nagbibigay sa mga tao sa lahat ng dako ng pag-access sa kaalaman sa mundo at isinasagawa ang pagbagsak ng mga rehimen ng awtoridad ... na hindi talaga nangyari?
Sinabi ni Bill Clinton na, para sa Tsina, ang pagkontrol sa libreng pagsasalita sa online ay magiging tulad ng "pagpapako sa Jell-O sa dingding". Sana naging tama siya. Ngunit sa kasamaang palad, napakaraming pagtuon sa mahusay na firewall ng Tsina at hindi sapat sa kung paano sinusubukan ng partido Komunista ng Tsino na hubugin ang panlabas na kapaligiran.
Kailan nag-pivot ang China mula sa pagtingin sa internet bilang isang banta na nilikha ng US sa isang bagay na magagamit nito upang disiplinahin at parusahan ang sariling populasyon?
Hindi lang ito sa internet, sa pangkalahatan ang teknolohiya. Kung bumalik ka kahit sa huli na mga 1970 at unang bahagi ng 80s, ang paraan ng pag-uusap ng partido Komunista ng Tsina (CCP) tungkol sa teknolohiya ay bilang isang tool ng pamamahala sa lipunan. Ito ay isang paraan ng hindi lamang pamimilit na kontrol, kundi pati na rin uri ng kontrol ng kooperatiba kung saan nakikilahok ka sa iyong sariling pamamahala. Ang ideyang ito ay humuhubog sa kapaligiran, humuhubog sa kung paano iniisip ng mga tao, kung paano sila handang kumilos bago pa nila alam na sila ay pumipili. Iyon ang ideya ng partido.
Kailan ito umunlad sa tinatawag na social credit system?
Ang dating pinuno ng Tsina na si Jiang Zemin ay nagsalita tungkol dito noong 2000. Sinabi niya na kailangan namin ng isang sistemang pang-credit sa sosyal upang pagsamahin ang panuntunan sa pamamagitan ng batas at panuntunan ayon sa kabutihan. Hindi ko ito nakikita na naiiba sa paraang inilarawan ni Hana Arendt kung paano sinusubukan ng mga rehimen na maihiwalay ang batas mula sa etika sa The Origins of Totalitarianism.
Paano gumagana ang sistemang pang-social credit para sa average na mamamayan? Sa kanilang buhay, patuloy ba silang kumikita at nawawalan ng mga puntos batay sa kanilang pag-uugali?
Ang isang pop na sangguniang pangkultura ay maaaring ang Black Mirror episode Nosedive. Ngunit hindi ito pareho. Hindi talaga isang numero ng puntos na umaakyat. Mayroong maraming mga input. Kaya mayroon ka, sabihin mo, mga ligal na input, tulad ng isang tala sa korte, at mga input sa pinansyal. Pagkatapos ay mayroong mga input ng third-party, tulad ng video sa pagsubaybay o data tungkol sa iyong sentimento sa social media. Kasama sa system ang mga blacklist, talaan sa mga pampublikong website, at platform upang suportahan ang mga pagpapasya sa creditworthiness na nagsasama ng mga bagay tulad ng "pagsusuri ng sentimento". Nalalapat ito sa mga kumpanya at indibidwal. Ang sangay ni Muji ng Shanghai ay may marka ng katapatan sa rekord ng kredito sa gobyerno ng Shanghai dahil ang isa sa mga produkto nito ay may label na "Ginawa sa Taiwan".
Ang bilang ng mga taong naapektuhan ay napakalaking: 17.5 milyong tao ay pinigilan na bumili ng mga flight sa 2018. Mayroon bang maraming pag-urong mula sa populasyon ng Tsino tungkol sa sistemang ito?
Ang isang average na tao ay hindi maaaring makita kung paano ito nakakaapekto sa kanila. Ang social credit ay ang teknolohiya na pinarami ang umiiral na mga pamamaraan ng kontrol. Kaya't kung nasanay ka na sa sistemang iyon, hindi mo pa nakikita ang pagbabago. Hindi bago ang mga blacklists, ngunit ang teknolohiyang sumusuporta sa pamamahala ng lipunan ay. At sa paglipas ng panahon, dahil mas epektibo ito, kung saan maraming tao ang mapapansin ang epekto nito.
Kaya't walang maraming konsepto ng privacy ng gumagamit o data ng hindi nagpapakilala sa Tsina?
Mahalaga ang privacy sa average na mamamayan ng Tsino at may mga regulasyon sa privacy sa lugar. Ngunit humihinto ang privacy kung saan nagsisimula ang kapangyarihan ng partido. At alam mo, maaaring ilagay ng estado ng partido ang mga kontrol sa kung paano maaaring magbahagi ng data ang mga kumpanya. Ngunit hihinto muli ang privacy kung saan nagsisimula ang kapangyarihan ng partido. At malaking pagkakaiba ito sa system.
Isang bagay na kawili-wiling tandaan ay ang mismong sistema. Kung iisipin natin ang tungkol sa authoritarianism ng China, iniisip namin ang tungkol sa mga surveillance camera, iniisip namin ang pagkilala sa facial. Ngunit nakalimutan natin na ang maraming teknolohiya na kasangkot ay nagbibigay ng kaginhawaan. At ang control ay nangyayari para sa kaginhawaan. Ang ilan sa mga teknolohiyang kasangkot sa pagtaas ng kapangyarihan ng partido ay talagang nagbibigay ng mga serbisyo - marahil ang Mussolini at ang kanyang napapanahong mga tren ay isang kapaki-pakinabang na paraan ng pag-iisip tungkol dito.
Dr Samantha Hoffman, isang dalubhasa sa operasyon ng seguridad sa Tsina.
Dr Samantha Hoffman, isang dalubhasa sa operasyon ng seguridad sa Tsina.
Ang pinaka-mabagsik na halimbawa ng teknolohiyang pagsubaybay na ito ay nasa Xinjiang para sa pagkontrol sa populasyon ng Uighur [Muslim]?
Ang pinaka-maliwanag na pumipilit na mga form ng ginagawa ng partido ay ang paglalahad sa Xinjiang. Ito ay isang virtual na estado ng pulisya. Mayroong mga QR code sa mga pintuan ng mga tao kung papasok ang partido upang suriin kung sino ang nasa. Natagpuan ng ilang mga mananaliksik na kung may umalis sa likuran ng pinto sa halip na pintuan sa harap, maaaring isaalang-alang ang kahina-hinalang pag-uugali.
Alam ba ng mas malawak na populasyon ng Tsino kung paano ang teknology ay ginagamit sa Xinjiang? Napagtanto ba nila na ito ay isang mas pinahusay na bersyon ng kung ano ang nakuha namin sa kanilang sariling buhay?
Sa palagay ko ay hindi alam ng mga tao kung gaano ito kabuluhan. Maraming tao ang hindi naniniwala sa pag-uulat ng Kanluranin. Kung nakikita nila ito. Kahit na naniniwala sila dito, ang propaganda ay gumawa ng isang masamang pampublikong opinyon ng mga Uighurs.
Sa palagay mo ba ang partidong Komunista ng Tsina ay may isang file sa iyo?
Iniisip ko na marahil ay mayroon silang isang file sa maraming hindi napapansin na mga mananaliksik. Sinusubukan kong huwag mag-isip tungkol sa kung ano ang magiging hitsura ng minahan. Sa pangkalahatan, maraming mga mananaliksik sa Tsina ang may takot, malay man o walang malay, tungkol sa pagkawala ng pag-access o ang kakayahang pumunta sa China.
Isinulat mo ang tungkol sa iyong mga takot na ang isang komersyal na pakikitungo na tumama sa pagitan ng Huawei at isang Turkish mobile operator ay maaaring magamit upang masubaybayan ang mga na-exile na populasyon ng Uighur sa Turkey.
Ang mga higanteng tech ng Tsina tulad ng Huawei ay pumirma ng mga kasunduan para sa mga matalinong lungsod sa buong mundo - noong Abril na binilang namin sa Aspi ang 75. Kasama sa mga kasunduang ito ang seguridad ng publiko, lisensya-plate at mga tool sa pagkilala sa facial. Bilang isang lokal na pamahalaan ay kukuha ka ng kung ano ang pinakamurang at pinakamahusay na produkto para sa iyong lungsod. Ginagamit mo ito sa mga paraan na napagpasyahan mo ay makatuwiran, ngunit ang maaaring kalimutan ay ang mga serbisyong ito ay nangangailangan ng data na maipadala pabalik sa kumpanya upang mapanatili ito hanggang ngayon - at sino pa ang may access sa data na iyon sa sandaling ang tagagawa meron ba? Ang isang kasunduan ay ginawa sa Turkish mobile provider na Turkcell. Ang Turkey ay may tungkol sa 10,000 Uighurs na naninirahan sa pagkatapon - ang sistemang iyon ay maaaring magamit upang higit pang kontrolin at panggulo ang mga nadestiyero at mga miyembro ng pamilya sa China.
Mas pangkalahatan, nalaman ko na ang kagawaran ng sentro ng propaganda ng partido ay gumawa ng mga kasunduan sa kooperasyon sa isang bilang ng mga pangunahing kumpanya ng tech na Tsino. Tulad ng kanilang mga produkto ay may kama sa mga ito ay naging mga paraan ng pagkolekta ng mga tonelada ng data. Halimbawa, ang isang tool sa pagsasalin ng wika ay hindi tunog tulad ng isang tool sa pagsubaybay ngunit ito ay isang paraan upang mangolekta ng maraming data. Teknikal na ito ay hindi naiiba sa ginagawa ng Google ngunit naiiba ang kanilang hangarin - ito ay tungkol sa seguridad ng estado.
Kaya ang mga pamahalaang kanluranin ay dapat maging maingat sa pag-install ng mga inpormasyon na dinisenyo ng tech na Tsino sa kanilang mga lungsod?
Oo. Marahil ay hindi komportable para sa maraming tao na kilalanin, ngunit ang partido ay napakalinaw sa hangarin nito. Ang layunin nito ay nauugnay sa seguridad ng estado. Pinag-uusapan ng partido ang tungkol sa "lakas ng diskurso" - ang bersyon ng katotohanan ng partido ang tanging bagay na tinanggap. Ang gobyerno ng Tsina sa huli ay kinokontrol ang lahat ng mga kumpanya ng China sa pamamagitan ng batas sa seguridad nito. Maaari kang maging komportable sa isang tao na nangongolekta ng data upang maiangkop ang advertising sa iyo, ngunit komportable ka ba sa pagbabahagi ng iyong data sa isang rehimen na may 1.5 milyong mga Uighurs na nabilanggo batay sa kanilang pagkakakilanlan ng etniko?
Kaya dapat tayong maging maingat sa pagbili ng mga smartphone ng Tsino at matalinong mga produkto sa bahay?
Ako ay magiging. Maaari mong isipin na "Hindi ako nagsasaliksik sa CCP o nagpapatotoo sa Kongreso, kaya wala akong dapat ikabahala". Ngunit hindi mo talaga alam kung paano nakolekta ang data na iyon at may potensyal na ginagamit upang hubugin ang iyong opinyon at hubugin ang iyong mga desisyon, bukod sa iba pang mga bagay. Kahit na ang pag-unawa sa mga kagustuhan sa advertising at consumer ay maaaring feed sa propaganda. Kinuha, maaari itong magamit upang maimpluwensyahan ang isang halalan o damdamin tungkol sa isang partikular na isyu.
Ang ilan sa mga elementong ito ng pagsubaybay at pag-nudging ay naroroon sa buhay sa kanluran. Halimbawa, ang pagsubaybay sa fitness na kumita sa iyo ng mga diskwento sa seguro sa kalusugan, o mga lokal na awtoridad na gumagamit ng pagkatuto ng makina upang makilala ang mga potensyal na biktima ng pang-aabuso. Dapat ba nating maging maingat sa pagpapaalam sa bagay na ito sa lipunan?
Kailangan nating maging maingat. Madali itong makita kung ano ang mga pakinabang, ngunit hindi namin sapat na tinukoy ang mga panganib. Ang ilan sa mga problema ay maaaring harapin sa pamamagitan ng pagpapakilala ng mas maraming mga programa sa pagbasa ng data, upang maunawaan ng mga indibidwal, sabihin, ang mga isyu sa privacy tungkol sa isang camera ng seguridad sa bahay.
Ang estado ng partido ng Tsino ay sasamantalahin ang mga kahinaan sa mga demokratikong liberal, ligal man o pangkultura. Sinasamantala nila ang aming totoong mahina na mga batas sa privacy ng data. Ang GDPR ay isang mahusay na hakbang, ngunit hindi ito talaga haharapin ang pangunahing problema ng teknolohiya na nagbibigay ng serbisyo. Sa pamamagitan ng kalikasan nito ang kumpanya na nagbibigay ng serbisyo ay nangongolekta at gumagamit ng data. Sino ang may access sa data na iyon, ang kanilang kakayahang iproseso ito, at ang kanilang hangarin ay ang problema.
Si Samantha Hoffman ay isang analyst ng mga isyu sa seguridad ng Tsino sa Australian Strategic Policy Institute (Aspi). Kamakailan lamang ay naglathala siya ng isang papel na pinamagatang Engineering Global Consent: Ang Data-Driven Power Expansion ng Data ng Partido Komunista.
Inilahad ng mga payunir sa Internet ang isang oras na ang impormasyon ay mapapalaya, na nagbibigay sa mga tao sa lahat ng dako ng pag-access sa kaalaman sa mundo at isinasagawa ang pagbagsak ng mga rehimen ng awtoridad ... na hindi talaga nangyari?
Sinabi ni Bill Clinton na, para sa Tsina, ang pagkontrol sa libreng pagsasalita sa online ay magiging tulad ng "pagpapako sa Jell-O sa dingding". Sana naging tama siya. Ngunit sa kasamaang palad, napakaraming pagtuon sa mahusay na firewall ng Tsina at hindi sapat sa kung paano sinusubukan ng partido Komunista ng Tsino na hubugin ang panlabas na kapaligiran.
Kailan nag-pivot ang China mula sa pagtingin sa internet bilang isang banta na nilikha ng US sa isang bagay na magagamit nito upang disiplinahin at parusahan ang sariling populasyon?
Hindi lang ito sa internet, sa pangkalahatan ang teknolohiya. Kung bumalik ka kahit sa huli na mga 1970 at unang bahagi ng 80s, ang paraan ng pag-uusap ng partido Komunista ng Tsina (CCP) tungkol sa teknolohiya ay bilang isang tool ng pamamahala sa lipunan. Ito ay isang paraan ng hindi lamang pamimilit na kontrol, kundi pati na rin uri ng kontrol ng kooperatiba kung saan nakikilahok ka sa iyong sariling pamamahala. Ang ideyang ito ay humuhubog sa kapaligiran, humuhubog sa kung paano iniisip ng mga tao, kung paano sila handang kumilos bago pa nila alam na sila ay pumipili. Iyon ang ideya ng partido.
Kailan ito umunlad sa tinatawag na social credit system?
Ang dating pinuno ng Tsina na si Jiang Zemin ay nagsalita tungkol dito noong 2000. Sinabi niya na kailangan namin ng isang sistemang pang-credit sa sosyal upang pagsamahin ang panuntunan sa pamamagitan ng batas at panuntunan ayon sa kabutihan. Hindi ko ito nakikita na naiiba sa paraang inilarawan ni Hana Arendt kung paano sinusubukan ng mga rehimen na maihiwalay ang batas mula sa etika sa The Origins of Totalitarianism.
Paano gumagana ang sistemang pang-social credit para sa average na mamamayan? Sa kanilang buhay, patuloy ba silang kumikita at nawawalan ng mga puntos batay sa kanilang pag-uugali?
Ang isang pop na sangguniang pangkultura ay maaaring ang Black Mirror episode Nosedive. Ngunit hindi ito pareho. Hindi talaga isang numero ng puntos na umaakyat. Mayroong maraming mga input. Kaya mayroon ka, sabihin mo, mga ligal na input, tulad ng isang tala sa korte, at mga input sa pinansyal. Pagkatapos ay mayroong mga input ng third-party, tulad ng video sa pagsubaybay o data tungkol sa iyong sentimento sa social media. Kasama sa system ang mga blacklist, talaan sa mga pampublikong website, at platform upang suportahan ang mga pagpapasya sa creditworthiness na nagsasama ng mga bagay tulad ng "pagsusuri ng sentimento". Nalalapat ito sa mga kumpanya at indibidwal. Ang sangay ni Muji ng Shanghai ay may marka ng katapatan sa rekord ng kredito sa gobyerno ng Shanghai dahil ang isa sa mga produkto nito ay may label na "Ginawa sa Taiwan".
Ang bilang ng mga taong naapektuhan ay napakalaking: 17.5 milyong tao ay pinigilan na bumili ng mga flight sa 2018. Mayroon bang maraming pag-urong mula sa populasyon ng Tsino tungkol sa sistemang ito?
Ang isang average na tao ay hindi maaaring makita kung paano ito nakakaapekto sa kanila. Ang social credit ay ang teknolohiya na pinarami ang umiiral na mga pamamaraan ng kontrol. Kaya't kung nasanay ka na sa sistemang iyon, hindi mo pa nakikita ang pagbabago. Hindi bago ang mga blacklists, ngunit ang teknolohiyang sumusuporta sa pamamahala ng lipunan ay. At sa paglipas ng panahon, dahil mas epektibo ito, kung saan maraming tao ang mapapansin ang epekto nito.
Kaya't walang maraming konsepto ng privacy ng gumagamit o data ng hindi nagpapakilala sa Tsina?
Mahalaga ang privacy sa average na mamamayan ng Tsino at may mga regulasyon sa privacy sa lugar. Ngunit humihinto ang privacy kung saan nagsisimula ang kapangyarihan ng partido. At alam mo, maaaring ilagay ng estado ng partido ang mga kontrol sa kung paano maaaring magbahagi ng data ang mga kumpanya. Ngunit hihinto muli ang privacy kung saan nagsisimula ang kapangyarihan ng partido. At malaking pagkakaiba ito sa system.
Isang bagay na kawili-wiling tandaan ay ang mismong sistema. Kung iisipin natin ang tungkol sa authoritarianism ng China, iniisip namin ang tungkol sa mga surveillance camera, iniisip namin ang pagkilala sa facial. Ngunit nakalimutan natin na ang maraming teknolohiya na kasangkot ay nagbibigay ng kaginhawaan. At ang control ay nangyayari para sa kaginhawaan. Ang ilan sa mga teknolohiyang kasangkot sa pagtaas ng kapangyarihan ng partido ay talagang nagbibigay ng mga serbisyo - marahil ang Mussolini at ang kanyang napapanahong mga tren ay isang kapaki-pakinabang na paraan ng pag-iisip tungkol dito.
Dr Samantha Hoffman, isang dalubhasa sa operasyon ng seguridad sa Tsina.
Dr Samantha Hoffman, isang dalubhasa sa operasyon ng seguridad sa Tsina.
Ang pinaka-mabagsik na halimbawa ng teknolohiyang pagsubaybay na ito ay nasa Xinjiang para sa pagkontrol sa populasyon ng Uighur [Muslim]?
Ang pinaka-maliwanag na pumipilit na mga form ng ginagawa ng partido ay ang paglalahad sa Xinjiang. Ito ay isang virtual na estado ng pulisya. Mayroong mga QR code sa mga pintuan ng mga tao kung papasok ang partido upang suriin kung sino ang nasa. Natagpuan ng ilang mga mananaliksik na kung may umalis sa likuran ng pinto sa halip na pintuan sa harap, maaaring isaalang-alang ang kahina-hinalang pag-uugali.
Alam ba ng mas malawak na populasyon ng Tsino kung paano ang teknology ay ginagamit sa Xinjiang? Napagtanto ba nila na ito ay isang mas pinahusay na bersyon ng kung ano ang nakuha namin sa kanilang sariling buhay?
Sa palagay ko ay hindi alam ng mga tao kung gaano ito kabuluhan. Maraming tao ang hindi naniniwala sa pag-uulat ng Kanluranin. Kung nakikita nila ito. Kahit na naniniwala sila dito, ang propaganda ay gumawa ng isang masamang pampublikong opinyon ng mga Uighurs.
Sa palagay mo ba ang partidong Komunista ng Tsina ay may isang file sa iyo?
Iniisip ko na marahil ay mayroon silang isang file sa maraming hindi napapansin na mga mananaliksik. Sinusubukan kong huwag mag-isip tungkol sa kung ano ang magiging hitsura ng minahan. Sa pangkalahatan, maraming mga mananaliksik sa Tsina ang may takot, malay man o walang malay, tungkol sa pagkawala ng pag-access o ang kakayahang pumunta sa China.
Isinulat mo ang tungkol sa iyong mga takot na ang isang komersyal na pakikitungo na tumama sa pagitan ng Huawei at isang Turkish mobile operator ay maaaring magamit upang masubaybayan ang mga na-exile na populasyon ng Uighur sa Turkey.
Ang mga higanteng tech ng Tsina tulad ng Huawei ay pumirma ng mga kasunduan para sa mga matalinong lungsod sa buong mundo - noong Abril na binilang namin sa Aspi ang 75. Kasama sa mga kasunduang ito ang seguridad ng publiko, lisensya-plate at mga tool sa pagkilala sa facial. Bilang isang lokal na pamahalaan ay kukuha ka ng kung ano ang pinakamurang at pinakamahusay na produkto para sa iyong lungsod. Ginagamit mo ito sa mga paraan na napagpasyahan mo ay makatuwiran, ngunit ang maaaring kalimutan ay ang mga serbisyong ito ay nangangailangan ng data na maipadala pabalik sa kumpanya upang mapanatili ito hanggang ngayon - at sino pa ang may access sa data na iyon sa sandaling ang tagagawa meron ba? Ang isang kasunduan ay ginawa sa Turkish mobile provider na Turkcell. Ang Turkey ay may tungkol sa 10,000 Uighurs na naninirahan sa pagkatapon - ang sistemang iyon ay maaaring magamit upang higit pang kontrolin at panggulo ang mga nadestiyero at mga miyembro ng pamilya sa China.
Mas pangkalahatan, nalaman ko na ang kagawaran ng sentro ng propaganda ng partido ay gumawa ng mga kasunduan sa kooperasyon sa isang bilang ng mga pangunahing kumpanya ng tech na Tsino. Tulad ng kanilang mga produkto ay may kama sa mga ito ay naging mga paraan ng pagkolekta ng mga tonelada ng data. Halimbawa, ang isang tool sa pagsasalin ng wika ay hindi tunog tulad ng isang tool sa pagsubaybay ngunit ito ay isang paraan upang mangolekta ng maraming data. Teknikal na ito ay hindi naiiba sa ginagawa ng Google ngunit naiiba ang kanilang hangarin - ito ay tungkol sa seguridad ng estado.
Kaya ang mga pamahalaang kanluranin ay dapat maging maingat sa pag-install ng mga inpormasyon na dinisenyo ng tech na Tsino sa kanilang mga lungsod?
Oo. Marahil ay hindi komportable para sa maraming tao na kilalanin, ngunit ang partido ay napakalinaw sa hangarin nito. Ang layunin nito ay nauugnay sa seguridad ng estado. Pinag-uusapan ng partido ang tungkol sa "lakas ng diskurso" - ang bersyon ng katotohanan ng partido ang tanging bagay na tinanggap. Ang gobyerno ng Tsina sa huli ay kinokontrol ang lahat ng mga kumpanya ng China sa pamamagitan ng batas sa seguridad nito. Maaari kang maging komportable sa isang tao na nangongolekta ng data upang maiangkop ang advertising sa iyo, ngunit komportable ka ba sa pagbabahagi ng iyong data sa isang rehimen na may 1.5 milyong mga Uighurs na nabilanggo batay sa kanilang pagkakakilanlan ng etniko?
Kaya dapat tayong maging maingat sa pagbili ng mga smartphone ng Tsino at matalinong mga produkto sa bahay?
Ako ay magiging. Maaari mong isipin na "Hindi ako nagsasaliksik sa CCP o nagpapatotoo sa Kongreso, kaya wala akong dapat ikabahala". Ngunit hindi mo talaga alam kung paano nakolekta ang data na iyon at may potensyal na ginagamit upang hubugin ang iyong opinyon at hubugin ang iyong mga desisyon, bukod sa iba pang mga bagay. Kahit na ang pag-unawa sa mga kagustuhan sa advertising at consumer ay maaaring feed sa propaganda. Kinuha, maaari itong magamit upang maimpluwensyahan ang isang halalan o damdamin tungkol sa isang partikular na isyu.
Ang ilan sa mga elementong ito ng pagsubaybay at pag-nudging ay naroroon sa buhay sa kanluran. Halimbawa, ang pagsubaybay sa fitness na kumita sa iyo ng mga diskwento sa seguro sa kalusugan, o mga lokal na awtoridad na gumagamit ng pagkatuto ng makina upang makilala ang mga potensyal na biktima ng pang-aabuso. Dapat ba nating maging maingat sa pagpapaalam sa bagay na ito sa lipunan?
Kailangan nating maging maingat. Madali itong makita kung ano ang mga pakinabang, ngunit hindi namin sapat na tinukoy ang mga panganib. Ang ilan sa mga problema ay maaaring harapin sa pamamagitan ng pagpapakilala ng mas maraming mga programa sa pagbasa ng data, upang maunawaan ng mga indibidwal, sabihin, ang mga isyu sa privacy tungkol sa isang camera ng seguridad sa bahay.
Ang estado ng partido ng Tsino ay sasamantalahin ang mga kahinaan sa mga demokratikong liberal, ligal man o pangkultura. Sinasamantala nila ang aming totoong mahina na mga batas sa privacy ng data. Ang GDPR ay isang mahusay na hakbang, ngunit hindi ito talaga haharapin ang pangunahing problema ng teknolohiya na nagbibigay ng serbisyo. Sa pamamagitan ng kalikasan nito ang kumpanya na nagbibigay ng serbisyo ay nangongolekta at gumagamit ng data. Sino ang may access sa data na iyon, ang kanilang kakayahang iproseso ito, at ang kanilang hangarin ay ang problema.
