Quantum Supercomputer
Eternal Poster
- Joined
- Dec 23, 2017
- Posts
- 740
- Reaction
- 250
- Points
- 339
- Age
- 23
Malakas ang ulan na para bang humahatak ng kaluluwa, hindi ko maipaliwanag kung bakit nadamay pa ang kaluluwa dito at sa tingin ko, ganun din ang dahilan kung bakit nanalo ako sa karera, nung panahong ***** cell pa 'ko -hindi ko rin maintindihan.
Bagama't gumagamit ako nang matatalinhagang salita tulad na lamang nyan, nais kong iparating na, hindi pa'rin ako interesado sa paksa na 'to, pagsa-sapak-sapaken ko pa kayo.
Malamig, mahangin, mabilis, anong problema nang ulan na 'to? naalala ko tuloy, parang kami yan, ambilis nyang lumamig. Libangan ko talaga ang mag-emote kahit wala pang Gf since birth, type amen kung relate kayo, pero alam kong wala kang pake.
Habang naglalakad ako hindi ko mapigilang isipin kung nag-iisip pa ba ako. Habang nag-iisip, sineryoso ko na ang pagkapit sa hawakan gamit ang kanan kong kamay na dating nasa kaliwa. Ramdam ko ang pagpatak nang mabibigat na ambon sa itim na payong, para s'yang typewriter.
Alam kong ikaw yung tipo nang tao na matyaga at marunong maghintay, yung hindi sumang-ayon, malapit nang mamatay. Pero Gayunpaman, habang lumalakas ang ulan, para bang mas lalong lumiliwanag. Nakakita ako nang isang babae, hindi ko maipaliwanag, pero nasa harapan ko 'sya at dahan-dahan kaming nagkasalubungan. Pero nagpatuloy pa'rin ako sa paglalakad. Tahimik ang daan, tanging ulan lamang ang maririnig mong tunog. Pero Hanggang ngayon, iniisip ko pa'rin kung bakit nakabukas yung cellphone flashlight nang babaeng yun.
Bagama't gumagamit ako nang matatalinhagang salita tulad na lamang nyan, nais kong iparating na, hindi pa'rin ako interesado sa paksa na 'to, pagsa-sapak-sapaken ko pa kayo.
Malamig, mahangin, mabilis, anong problema nang ulan na 'to? naalala ko tuloy, parang kami yan, ambilis nyang lumamig. Libangan ko talaga ang mag-emote kahit wala pang Gf since birth, type amen kung relate kayo, pero alam kong wala kang pake.
Habang naglalakad ako hindi ko mapigilang isipin kung nag-iisip pa ba ako. Habang nag-iisip, sineryoso ko na ang pagkapit sa hawakan gamit ang kanan kong kamay na dating nasa kaliwa. Ramdam ko ang pagpatak nang mabibigat na ambon sa itim na payong, para s'yang typewriter.
Alam kong ikaw yung tipo nang tao na matyaga at marunong maghintay, yung hindi sumang-ayon, malapit nang mamatay. Pero Gayunpaman, habang lumalakas ang ulan, para bang mas lalong lumiliwanag. Nakakita ako nang isang babae, hindi ko maipaliwanag, pero nasa harapan ko 'sya at dahan-dahan kaming nagkasalubungan. Pero nagpatuloy pa'rin ako sa paglalakad. Tahimik ang daan, tanging ulan lamang ang maririnig mong tunog. Pero Hanggang ngayon, iniisip ko pa'rin kung bakit nakabukas yung cellphone flashlight nang babaeng yun.