What's new

I'm tired

Naruhudo

Eternal Poster
Established
Joined
Oct 4, 2020
Posts
862
Solutions
1
Reaction
1,436
Points
465
It was not me to act like this. I have never been like this before. In fact, I was a happy-going person and active in my studies. But one day I just lost interest in everything, even the things that I used to love before. It's been a while since I seemed like this (just last semester actually. It was a stressful days carrying my group on my back from making the documents and programming our whole system, a group that turn into a one man team). I thought it would just pass and I would get better again, but I was wrong. It is getting worse to the point that I don't even know what's going on with myself anymore. I don't know what's going on inside me. I needed help, but no one could help me. No one could understand what was going on inside me. I can't help myself. I don't know what to do. It seems like I look fine. It seems like I act fine. It seems like I'm okay, but I'm not. I don't know why. I'm exhausted. There were no words that could heal me. There are no words that could help me. My heart rejects all those comforting words. I want to be helped, but I refuse to be helped and refuse to get healed. I can't understand my own anymore. What's going on inside me? I just want to sleep eternally. I want to sleep calmly and NEVER WAKE UP. I want it all to end here. It was comforting every time I imagined it, but.... there is still a small part of me whispering, "can you imagine how your loving mother would suffer if you slept and decided to never wake up again?".
 
Last edited:
Hello sir. I don't know what kind of suffering you are in right now but you have to fight for yourself. Everyone is bearing something that we can't understand just as you are right now. I am saying this because I've been there. Nobody helped me too but myself. But I can't say that you are in the same circumstance as I am because I don't know you.

All I can say is that you need to find purpose, what can you do to make change in your own life or others life. When you find purpose work on it, it doesn't matter how small it is as long as you are taking control of something for yourself. Be the one that steers you own ship to your purpose.

Take Care ka PHC!
 
Burn out tawag jan . Pahinga ka muna kahit isang araw na walang ibang inisip kundi mag relax.
 
i believe you're suffering from depression. consult a therapist/psychologist.
 
Kamusta ka na lods?
my classmates reached me out and talked to me.... halos 3 weeks na kasi ako hindi pumapasok sa online class at wala nang paramdam sa fb... chinat nila kapatid ko din yun kinausap nila ako and nalaman ko di lang pala ako nag iisa.... sila rin pala... pare-pareho kami ng nararanasan ngayon pero hinakayat pa rin nila akong magpatuloy... nakaramdam ako ng kaunting gaan sa dib-dib ko nong malaman kong pareho lang din pala kami... yung tipong yung passion na naramdaman namin noon ay wala na ngayon... sa ngayon I still feel the same... pagod at nawalan na'ko ng gana pero napaisip ako tama rin kasi yung sabi nila sa'kin na magpatuloy lang dahil pareho lang din daw kami na napapagod na... nasasabi kong laban lang pero deep inside hirap akong iapply ito sa sarili ko ngayon pero yun nga para sa pangarap walang ibang choice kundi laban lang... salamat sa pagupdate lods nakapagbigay to ng positive vibes ng araw ko ngayon

thank you sa mga advice dito sa t'wing nararamdaman kong down na down ako lalo na tuwing gabi lagi akong nakakaramdam ng lungkot at ang dami kong naiisip na mga kinamumuhian ko sa sarili ko.... kapag nababasa ko advise nyo parang nakakaramdam ako ng relief.... salamat po... it mean to me a lot me
 
Last edited:
my classmates reached me out and talked to me.... halos 3 weeks na kasi ako hindi pumapasok sa online class at wala nang paramdam sa fb... chinat nila kapatid ko din yun kinausap nila ako and nalaman ko di lang pala ako nag iisa.... sila rin pala... pare-pareho kami ng nararanasan ngayon pero hinakayat pa rin nila akong magpatuloy... nakaramdam ako ng kaunting gaan sa dib-dib ko nong malaman kong pareho lang din pala kami... yung tipong yung passion na naramdaman namin noon ay wala na ngayon... sa ngayon I still feel the same... pagod at nawalan na'ko ng gana pero napaisip ako tama rin kasi yung sabi nila sa'kin na magpatuloy lang dahil pareho lang din daw kami na napapagod na... nasasabi kong laban lang pero deep inside hirap akong iapply ito sa sarili ko ngayon pero yun nga para sa pangarap walang ibang choice kundi laban lang... salamat sa pagupdate lods nakapagbigay to ng positive vibes ng araw ko ngayon

thank you sa mga advice dito sa t'wing nararamdaman kong down na down ako lalo na tuwing gabi lagi akong nakakaramdam ng lungkot at ang dami kong naiisip na mga kinamumuhian ko sa sarili ko.... kapag nababasa ko advise nyo parang nakakaramdam ako ng relief.... salamat po... it mean to me a lot me
Tama ka dyan lods laban lang para sa pangarap wala naman talagang madali dito sa mundong ibabaw lahat ng bagay talaga dapat paghirapan. At kung nasa point ka na ng pagsuko pwede ka namang mag pahinga tapos isipin mo yung kung anong problema tapos kung kaya mo namang solusyunan gawan na ng paraan at kung di mo naman kaya wag na mahiya humingi ng tulong sa iba o kaya wag mahiya mag labas ng saloobin. Lahat naman ng bagay nalapag usapan. Goodluck lods!
 
Hi! How are you today? Just wanted to say you’re not alone. I may not understand exactly how you feel, but you’re not alone, lods. And for someone out there you are important. Fight lang lods. I have a sister who is suffering the way you do. We always keep an eye on her, motivate her. Kahit ayaw nya kaming kausap, monologue nalang 😆. Para maramdaman nya yung presence namin. Minsan okay sya, minsan down ulit. Minsan kausap nya yung halaman ng Mama ko o kya yung pet nya. I think it somehow helps, kasi nailalabas mo yung negative feelings. Nag- seek din sya ng professional help. Kaya lods, if you feel like you're declining again, reach for someone. Please. Thank you.

God loves you.
We care for you.
And your family loves you.
Take care ka PHC.
 
I feel the same way.


It's been months since you've posted this, TS. Kamusta? I hope everything's a bit better now.
 
I feel the same way.


It's been months since you've posted this, TS. Kamusta? I hope everything's a bit better now.
Parang mas okay na kesa dati lods....
pero hindi ko rin masabi na okay na talaga ako kasi akala ko kasi dati okay na ako na masaya nako parang kaya ko na bumalik sa dating ako pero one night yung wala family ko sa bahay nagovernight sila ako lang mag-isa nag attemp ako laslasin yung sa arm ko hindi sa wrist gusto ko lang maramdaman yung sakit nong una blade ginamit ko kaso parang di yata enough yung force na gamit ko kaya sinubukan ko naman knife pero ayaw pa rin malaslas kase di gaano ka katalim yung knife pagkalaunan di ko na tinuloy kase ayaw talaga magbleed at narealize ko rin na may kaunting doubt pa pala sa loob ko non na ang totoo takot talaga akong gawin yon kaya parang gusto ko nalang umiyak non don ko narealize na di pa pala ako okay akala ko kasi okay nako ewan bigla nalang ako sinumpong ng lungkot at pagod at iba pa pero nasabi ko na ang boang-boang ko non anong nakain kot sinubukan ko yon.... kaya lesson learned na rin di ko na gagawin yun uli kaya satingin ko mas okay na ako kesa dati... salamat sa pagkumusta lods...
sana di ka dumating sa ganong punto lods hirap akong gawin to sarili ko pero sasabihin ko parin to sayo lods..... patuloy lang tayo laban lang tayo sa sarili nating laban na di nila alam
 
Last edited:
Parang mas okay na kesa dati lods....
pero hindi ko rin masabi na okay na talaga ako kasi akala ko kasi dati okay na ako na masaya nako parang kaya ko na bumalik sa dating ako pero one night yung wala family ko sa bahay nagovernight sila ako lang mag-isa nag attemp ako laslasin yung sa arm ko hindi sa wrist gusto ko lang maramdaman yung sakit nong una blade ginamit ko kaso parang di yata enough yung force na gamit ko kaya sinubukan ko naman knife pero ayaw pa rin malaslas kase di gaano ka katalim yung knife pagkalaunan di ko na tinuloy kase ayaw talaga magbleed at narealize ko rin na may kaunting doubt pa pala sa loob ko non na ang totoo takot talaga akong gawin yon kaya parang gusto ko nalang umiyak non don ko narealize na di pa pala ako okay akala ko kasi okay nako ewan bigla nalang ako sinumpong ng lungkot at pagod at iba pa pero nasabi ko na ang boang-boang ko non anong nakain kot sinubukan ko yon.... kaya lesson learned na rin di ko na gagawin yun uli kaya satingin ko mas okay na ako kesa dati... salamat sa pagkumusta lods...
sana di ka dumating sa ganong punot lods hirap akong gawin to sarili ko pero sasabihin ko parin to sayo lods..... patuloy lang tayo laban lang tayo sa sarili nating laban na di nila alam
:) virtual akap, TS
 

Similar threads

Back
Top