SA ISANG TINGIN
Ang pagguho ng rule of law sa Pilipinas ay isang pangunahing tema na sumasailalim sa pagkapangulo ni Rodrigo Duterte.
Ginagamit ng Pangulo ang batas bilang sandata laban sa mga itinuturing niyang mga kaaway.
Ang pagsunod sa internasyonal na batas at pagtaguyod ng mga karapatan na may kapangyarihan ay humina.
Sa unang 4 na araw ay naging pangulo si Rodrigo Duterte noong 2016, hindi bababa sa 45 ang mga hinihinalang gumagamit ng droga at trafficker ang napatay. Iyon ay tungkol sa 11 mga bangkay sa isang araw: isang landas ng dugo na magiging signal ng trademark ni Duterte sa pamamahala sa bansa.
Sa kapal ng digmaan sa droga - noong ika-8 buwan niyang katungkulan - pinadalhan ni Duterte si Senador Leila de Lima, ang kanyang mabangis na kritiko, upang makulong sa mga singil na ipinagbibili niya sa droga. Gumamit siya ng mga ahensya ng estado na pinamumunuan ng Department of Justice (DOJ) upang gawin si De Lima bilang kanyang Exhibit A. Ang mensahe ay malakas at malinaw: ang sinumang kumita ng kanyang katarungan ay haharapin sa parehong kapalaran.
Ngayon, tatlong-at-kalahating taon mamaya, binago ni Duterte ang ating bansa sa isang kagubatan na nababad sa dugo, na may higit sa 5,000 patay. Inaangkin ng pulisya na silang lahat ay napatay sa lehitimong operasyon dahil sila ay armado at nakipag-away pabalik (nanlaban).
Hindi lang iyon. Sa labas ng mga "opisyal" na pagkamatay, mayroong hindi bababa sa 1,000 na pagkamatay na may kinalaman sa droga.
'Nanlaban'?
Ang isang survey sa Social Weather Stations ay nagpapakita na ang mga pag-aalinlangan sa pagpatay sa pulisya ay nagpapatuloy. Sa ngayon, ang mga datos na nagpapakita ng Philippine National Police (PNP) ay sumunod sa angkop na proseso sa pagpunta matapos ang mga drug suspect ay hindi na-access sa publiko.
Narito ang pagpindot ng mga katanungan na nangangailangan ng mga sagot:
Nahanap ba ng pulisya ang paghahanap at pagdakip
Nag-file ba sila ng mga ulat ng paunang operasyon?
Nag-file ba sila ng mga ulat sa post-operation sa mga hukom na naglabas ng mga warrants?
Sa mga kaso ng mga operasyon ng buy-bust, gumawa ba sila ng isang imbentaryo ng mga item na nasamsam? Kumuha ba sila ng litrato ng mga ito sa pagkakaroon ng mga testigo? Kinakailangan ng batas ang akusado o isang kinatawan, isang inihalal na opisyal ng publiko o isang kinatawan mula sa National Prosecutors Service, o media na naroroon kapag ang mga pulis ay nagsasagawa ng imbentaryo ng mga gamot na nasamsam.
Takot bilang mapagkukunan ng kapangyarihan
Ang pagguho ng batas ng batas na lalong nagpapahina sa marupok na demokrasya ng Pilipinas ay isang pangunahing tema na sumasailalim sa 3-taong panguluhan ni Duterte: Pinalitan ng takot ang pamamahala ng batas at naging mapagkukunan ng kapangyarihan ni Duterte. Ang nakamamatay na digmaan sa droga ay isa lamang sa 3 haligi ng kanyang matibay na pamamahala.
Ang iba ay namumuno sa pamamagitan ng takot sa pamamagitan ng pagbabanta, pananakot at paggamit ng batas bilang sandata laban sa mga itinuturing niyang mga kaaway; at hindi pagkilala sa international public law.
Lumakad tayo sa bawat isa sa mga ito.
Sa una, binigyan ng Pangulo ang kanyang sarili ng 6 na buwan na deadline upang malutas ang problema sa droga. Ngunit sinabi niyang kalaunan ay hindi niya namamalayan ang lawak ng paggamit ng droga at kailangan hanggang sa huling taon ng kanyang 6-taong termino upang matugunan ang lipunan ng lipunan.
Ang punto ng digmaan ni Duterte, sa lalong madaling panahon ay lumusot, ay hindi upang puksain ang paggamit ng droga ngunit upang maghasik ng takot sa publiko, isang paraan ng kontrol. Tinanggal niya ang mga pag-aaral na batay sa ebidensya at karanasan ng iba pang mga bansa (Thailand at Colombia, halimbawa) na nagpapakita kung paano nabigo ang mga marahas na digmaan sa droga upang matugunan ang problema.
Sa panahong ito, ang mga kaso na kinukuwestiyon ng konstitusyonalidad ng giyera ng droga ay nakabinbin sa Korte Suprema na pinamamahalaan ng mga makatarungang pro-Duterte.
Pag-atake laban sa mga abogado
Ang digmaan sa droga ay nagpakawala ng isang kultura ng karahasan at pagkakasakit. Ang mga abogado ay sinalakay din. Hanggang sa Nobyembre 2019, 44 ang napatay, kasama ang mga hukom at tagausig
Nakababahala ito. Ang mga datos mula sa National Union of Peoples 'Attorney (NUPL), na sinusubaybayan ang pagpatay sa kanilang propesyon, ay nagpapakita na ang mga bilang ay umabot sa isang mataas sa ilalim ni Duterte. Ihambing ito sa 44 na pinatay sa loob ng 9 na taon ni Pangulong Gloria Arroyo at 23 sa panahon ng 6 na taon ni Pangulong Benigno Aquino III, ayon sa komite ng NUPL tungkol sa proteksyon at kapakanan ng mga abogado.
Noong unang bahagi ng taong ito, isang internasyonal na grupong ligal na bumisita sa Pilipinas at gumawa ng isang pagsisiyasat sinabi na "... ang mga pattern ay nagmumungkahi ng isang koneksyon sa pagitan ng pagpatay at pagkilos ng PNP at AFP."
Noong nakaraan, hinimok ni Duterte ang pulisya na sundin ang mga aktibista ng karapatang pantao, kabilang ang mga abogado, na nagsasabi ng mga pahayag na tulad nito: "Kung pinipigilan nila ang hustisya, kukunan mo sila."
Mamuno ayon sa mga listahan
Ang mga lokal na opisyal ay ranggo sa tabi ng mga abogado. Sa ngayon, 13 mga mayors, at 8 bise mayors ang napatay sa ilalim ni Duterte Ang ilan sa mga pagpatay ay lumabas mula sa mga "narcolist" na ipinamantala ni Duterte: ito ang mga pangalan ng mga pulitiko na sinasabing nakikibahagi sa negosyo ng droga o kinasuhan ito.
Isang pattern ang malinaw sa pamamahala ni Duterte: ang paggamit ng mga listahan tulad ng "narcolists," at mas kamakailan, isang "matrix" ng mga kaaway na nagpaplano na palayasin siya. Sa diwa, ito ang mga listahan ng relo na senyales sa publiko na pinapanood ng gobyerno, isang taktika na epektibo sa pagkalat ng takot.
Ang unang "narcolist" ay pinakawalan noong 2016 at sinundan ng susunod na inilabas bago ang halalan sa midterm noong Mayo 2019.
Sa lahat ng mga listahang ito, hindi na kailangang ideklara ni Duterte ang batas militar, naay kung ano ang ginawa ni Pangulong Marcos noong 1972. Siya ay isang kakaibang playbook.
Media sa ilalim ng pagkubkob
Pinanganib ni Duterte ang mga organisasyon ng media na ginagawa ang kanilang mga trabaho nang walang takot. Sa kauna-unahang pagkakataon sa loob ng 3 dekada, ang pindutin ay nasa pagtanggap ng mga taktika ng malakas na braso ni Duterte. Ang lahat ng mga ito mula sa paniniwala ng Pangulo na ang kalayaan sa pindutin ay isang pribilehiyo at hindi isang tama, na nakakalimutan ang batas ng mga karapatan ng Konstitusyon.
Natapos siya matapos ang 3 mga samahan ng media - ang Philippine Daily Inquirer, ABS-CBN, at Rappler - sa iba't ibang paraan gamit ang mga ahensya ng estado tulad ng Bureau of Internal Revenue (BIR), DOJ, at Office of the Solicitor General.
Ang BIR ay nagsampa ng mga kaso ng pag-iwas sa buwis laban sa Rappler, ang Prietos - na nagmamay-ari ng Inquirer, ngunit sa kanilang iba pang negosyo, si Dunkin Donuts - at, pinakahuling, Felipe Gozon ng GMA 7 at Paolo Prieto sa paglipas ng ngayon-defunct na Inq7.
Ang Rappler ay nahaharap sa isang kaso ng cyber libel at isang kaso na kinukuwestyon ang mga dayuhang pamumuhunan.
Nasa mainit na tubig ang ABS-CBN sa di-umano’y hindi pagpapaputok ng mga ad ni Duterte sa panahon ng kampanya sa halalan. Sinabi ng Pangulo na hihikayat niya ang Kongreso na huwag i-renew ang prangkisa ng TV station na mag-e-expire noong Marso 2020. Nanahimik ang ABS-CBN sa isyu habang ang banta ay nakasabit sa higanteng network.
Hindi sa internasyonal na batas
Ang pangatlong haligi ng malakas na pamamahala ni Duterte ay ang kanyang pagwawalang-bahala sa internasyonal na batas, pinapahina ang pagsunod sa bansa sa mga pandaigdigang pamantayan. Dalawang halimbawa ang nakalantad.
Noong Marso 2018, umatras si Duterte mula sa International Criminal Court (ICC) at naganap ito sa isang taon mamaya, matapos ipagbigay-alam ng Pilipinas sa United Nations. Ang Pilipinas ang pangalawang bansa na umalis sa ICC, na nagbabahagi ng pandaigdigang pansin sa Burundi, ang unang bansang gumawa nito.
Sinimulan ng ICC ang "paunang pagsusuri" ng mga reklamo laban sa extrajudicial killings na bunga ng digmaan ng droga ni Duterte, na maituturing na "krimen laban sa sangkatauhan." Ang pagsusulit ay magpapatuloy kahit na matapos ang pag-alis ng bansa. Matapos ang unang yugto na ito, ang ICC ay maaaring magsimula ng isang buong pagsisiyasat na sinundan ng isang pagsubok.
Posible rin na ang "paunang pagsusuri" ay maaaring hindi humantong sa isang pagsisiyasat. Ngunit inaasahan na ito ay naglalagay ng pressure kay Duterte na pabagalin. Sa ngayon, walang pahiwatig na binago niya ang kanyang isip tungkol sa kanyang diskarte sa ipinagbabawal na paggamit ng droga.
Sasamahan ba ng Pilipinas ang ICC? Ang desisyon ay nakasalalay sa Korte Suprema kung saan ang mga menor de edad na senador at pangkat ng sibil na sibil ay nagtatanong sa pag-iiwan ng bansa. Mahalaga na ang ligal na tanong ng pagsabay ng Senado sa pag-alis ng ehekutibo mula sa ICC. Kung hindi, pinapayagan ang Pangulo na gawin ito, sa kanyang sarili, ay nagbibigay sa kanya ng walang kapangyarihan na kapangyarihan.
Ang iba pang kaso ay may kinalaman sa hindi pagwawalang bahala ni Duterte sa ligal na tagumpay ng Pilipinas sa pagtatalo ng maritime kumpara sa Tsina, na nakasisira sa mga karapatan ng soberanya. Inilagay ni Duterte ang labis na tagumpay sa bansa sa harap ng isang international tribunal upang pahinahin ang China. Hindi niya ginamit ang desisyon ng landmark na ito bilang pag-uugnay sa pagharap sa kapangyarihang pang-rehiyon.
Gayunpaman, sa kabila ng lahat ng ito, ang halalan ng midterm noong Mayo ay nagbigay ng tulong sa Pangulo. Ang kanyang mga kaalyado ay namumuno sa House of Representative at sa Senado, at ang Korte Suprema ay puno ng kanyang mga appointment. Ito ay ang parehong mga institusyon na titiyakin na ang pagbagsak ng pamamahala ng batas sa ilalim ni Duterte ay magpapatuloy hanggang sa siya ay bumaba sa 2022.
Ang pagguho ng rule of law sa Pilipinas ay isang pangunahing tema na sumasailalim sa pagkapangulo ni Rodrigo Duterte.
Ginagamit ng Pangulo ang batas bilang sandata laban sa mga itinuturing niyang mga kaaway.
Ang pagsunod sa internasyonal na batas at pagtaguyod ng mga karapatan na may kapangyarihan ay humina.
Sa unang 4 na araw ay naging pangulo si Rodrigo Duterte noong 2016, hindi bababa sa 45 ang mga hinihinalang gumagamit ng droga at trafficker ang napatay. Iyon ay tungkol sa 11 mga bangkay sa isang araw: isang landas ng dugo na magiging signal ng trademark ni Duterte sa pamamahala sa bansa.
Sa kapal ng digmaan sa droga - noong ika-8 buwan niyang katungkulan - pinadalhan ni Duterte si Senador Leila de Lima, ang kanyang mabangis na kritiko, upang makulong sa mga singil na ipinagbibili niya sa droga. Gumamit siya ng mga ahensya ng estado na pinamumunuan ng Department of Justice (DOJ) upang gawin si De Lima bilang kanyang Exhibit A. Ang mensahe ay malakas at malinaw: ang sinumang kumita ng kanyang katarungan ay haharapin sa parehong kapalaran.
Ngayon, tatlong-at-kalahating taon mamaya, binago ni Duterte ang ating bansa sa isang kagubatan na nababad sa dugo, na may higit sa 5,000 patay. Inaangkin ng pulisya na silang lahat ay napatay sa lehitimong operasyon dahil sila ay armado at nakipag-away pabalik (nanlaban).
Hindi lang iyon. Sa labas ng mga "opisyal" na pagkamatay, mayroong hindi bababa sa 1,000 na pagkamatay na may kinalaman sa droga.
'Nanlaban'?
Ang isang survey sa Social Weather Stations ay nagpapakita na ang mga pag-aalinlangan sa pagpatay sa pulisya ay nagpapatuloy. Sa ngayon, ang mga datos na nagpapakita ng Philippine National Police (PNP) ay sumunod sa angkop na proseso sa pagpunta matapos ang mga drug suspect ay hindi na-access sa publiko.
Narito ang pagpindot ng mga katanungan na nangangailangan ng mga sagot:
Nahanap ba ng pulisya ang paghahanap at pagdakip
Nag-file ba sila ng mga ulat ng paunang operasyon?
Nag-file ba sila ng mga ulat sa post-operation sa mga hukom na naglabas ng mga warrants?
Sa mga kaso ng mga operasyon ng buy-bust, gumawa ba sila ng isang imbentaryo ng mga item na nasamsam? Kumuha ba sila ng litrato ng mga ito sa pagkakaroon ng mga testigo? Kinakailangan ng batas ang akusado o isang kinatawan, isang inihalal na opisyal ng publiko o isang kinatawan mula sa National Prosecutors Service, o media na naroroon kapag ang mga pulis ay nagsasagawa ng imbentaryo ng mga gamot na nasamsam.
Takot bilang mapagkukunan ng kapangyarihan
Ang pagguho ng batas ng batas na lalong nagpapahina sa marupok na demokrasya ng Pilipinas ay isang pangunahing tema na sumasailalim sa 3-taong panguluhan ni Duterte: Pinalitan ng takot ang pamamahala ng batas at naging mapagkukunan ng kapangyarihan ni Duterte. Ang nakamamatay na digmaan sa droga ay isa lamang sa 3 haligi ng kanyang matibay na pamamahala.
Ang iba ay namumuno sa pamamagitan ng takot sa pamamagitan ng pagbabanta, pananakot at paggamit ng batas bilang sandata laban sa mga itinuturing niyang mga kaaway; at hindi pagkilala sa international public law.
Lumakad tayo sa bawat isa sa mga ito.
Sa una, binigyan ng Pangulo ang kanyang sarili ng 6 na buwan na deadline upang malutas ang problema sa droga. Ngunit sinabi niyang kalaunan ay hindi niya namamalayan ang lawak ng paggamit ng droga at kailangan hanggang sa huling taon ng kanyang 6-taong termino upang matugunan ang lipunan ng lipunan.
Ang punto ng digmaan ni Duterte, sa lalong madaling panahon ay lumusot, ay hindi upang puksain ang paggamit ng droga ngunit upang maghasik ng takot sa publiko, isang paraan ng kontrol. Tinanggal niya ang mga pag-aaral na batay sa ebidensya at karanasan ng iba pang mga bansa (Thailand at Colombia, halimbawa) na nagpapakita kung paano nabigo ang mga marahas na digmaan sa droga upang matugunan ang problema.
Sa panahong ito, ang mga kaso na kinukuwestiyon ng konstitusyonalidad ng giyera ng droga ay nakabinbin sa Korte Suprema na pinamamahalaan ng mga makatarungang pro-Duterte.
Pag-atake laban sa mga abogado
Ang digmaan sa droga ay nagpakawala ng isang kultura ng karahasan at pagkakasakit. Ang mga abogado ay sinalakay din. Hanggang sa Nobyembre 2019, 44 ang napatay, kasama ang mga hukom at tagausig
Nakababahala ito. Ang mga datos mula sa National Union of Peoples 'Attorney (NUPL), na sinusubaybayan ang pagpatay sa kanilang propesyon, ay nagpapakita na ang mga bilang ay umabot sa isang mataas sa ilalim ni Duterte. Ihambing ito sa 44 na pinatay sa loob ng 9 na taon ni Pangulong Gloria Arroyo at 23 sa panahon ng 6 na taon ni Pangulong Benigno Aquino III, ayon sa komite ng NUPL tungkol sa proteksyon at kapakanan ng mga abogado.
Noong unang bahagi ng taong ito, isang internasyonal na grupong ligal na bumisita sa Pilipinas at gumawa ng isang pagsisiyasat sinabi na "... ang mga pattern ay nagmumungkahi ng isang koneksyon sa pagitan ng pagpatay at pagkilos ng PNP at AFP."
Noong nakaraan, hinimok ni Duterte ang pulisya na sundin ang mga aktibista ng karapatang pantao, kabilang ang mga abogado, na nagsasabi ng mga pahayag na tulad nito: "Kung pinipigilan nila ang hustisya, kukunan mo sila."
Mamuno ayon sa mga listahan
Ang mga lokal na opisyal ay ranggo sa tabi ng mga abogado. Sa ngayon, 13 mga mayors, at 8 bise mayors ang napatay sa ilalim ni Duterte Ang ilan sa mga pagpatay ay lumabas mula sa mga "narcolist" na ipinamantala ni Duterte: ito ang mga pangalan ng mga pulitiko na sinasabing nakikibahagi sa negosyo ng droga o kinasuhan ito.
Isang pattern ang malinaw sa pamamahala ni Duterte: ang paggamit ng mga listahan tulad ng "narcolists," at mas kamakailan, isang "matrix" ng mga kaaway na nagpaplano na palayasin siya. Sa diwa, ito ang mga listahan ng relo na senyales sa publiko na pinapanood ng gobyerno, isang taktika na epektibo sa pagkalat ng takot.
Ang unang "narcolist" ay pinakawalan noong 2016 at sinundan ng susunod na inilabas bago ang halalan sa midterm noong Mayo 2019.
Sa lahat ng mga listahang ito, hindi na kailangang ideklara ni Duterte ang batas militar, naay kung ano ang ginawa ni Pangulong Marcos noong 1972. Siya ay isang kakaibang playbook.
Media sa ilalim ng pagkubkob
Pinanganib ni Duterte ang mga organisasyon ng media na ginagawa ang kanilang mga trabaho nang walang takot. Sa kauna-unahang pagkakataon sa loob ng 3 dekada, ang pindutin ay nasa pagtanggap ng mga taktika ng malakas na braso ni Duterte. Ang lahat ng mga ito mula sa paniniwala ng Pangulo na ang kalayaan sa pindutin ay isang pribilehiyo at hindi isang tama, na nakakalimutan ang batas ng mga karapatan ng Konstitusyon.
Natapos siya matapos ang 3 mga samahan ng media - ang Philippine Daily Inquirer, ABS-CBN, at Rappler - sa iba't ibang paraan gamit ang mga ahensya ng estado tulad ng Bureau of Internal Revenue (BIR), DOJ, at Office of the Solicitor General.
Ang BIR ay nagsampa ng mga kaso ng pag-iwas sa buwis laban sa Rappler, ang Prietos - na nagmamay-ari ng Inquirer, ngunit sa kanilang iba pang negosyo, si Dunkin Donuts - at, pinakahuling, Felipe Gozon ng GMA 7 at Paolo Prieto sa paglipas ng ngayon-defunct na Inq7.
Ang Rappler ay nahaharap sa isang kaso ng cyber libel at isang kaso na kinukuwestyon ang mga dayuhang pamumuhunan.
Nasa mainit na tubig ang ABS-CBN sa di-umano’y hindi pagpapaputok ng mga ad ni Duterte sa panahon ng kampanya sa halalan. Sinabi ng Pangulo na hihikayat niya ang Kongreso na huwag i-renew ang prangkisa ng TV station na mag-e-expire noong Marso 2020. Nanahimik ang ABS-CBN sa isyu habang ang banta ay nakasabit sa higanteng network.
Hindi sa internasyonal na batas
Ang pangatlong haligi ng malakas na pamamahala ni Duterte ay ang kanyang pagwawalang-bahala sa internasyonal na batas, pinapahina ang pagsunod sa bansa sa mga pandaigdigang pamantayan. Dalawang halimbawa ang nakalantad.
Noong Marso 2018, umatras si Duterte mula sa International Criminal Court (ICC) at naganap ito sa isang taon mamaya, matapos ipagbigay-alam ng Pilipinas sa United Nations. Ang Pilipinas ang pangalawang bansa na umalis sa ICC, na nagbabahagi ng pandaigdigang pansin sa Burundi, ang unang bansang gumawa nito.
Sinimulan ng ICC ang "paunang pagsusuri" ng mga reklamo laban sa extrajudicial killings na bunga ng digmaan ng droga ni Duterte, na maituturing na "krimen laban sa sangkatauhan." Ang pagsusulit ay magpapatuloy kahit na matapos ang pag-alis ng bansa. Matapos ang unang yugto na ito, ang ICC ay maaaring magsimula ng isang buong pagsisiyasat na sinundan ng isang pagsubok.
Posible rin na ang "paunang pagsusuri" ay maaaring hindi humantong sa isang pagsisiyasat. Ngunit inaasahan na ito ay naglalagay ng pressure kay Duterte na pabagalin. Sa ngayon, walang pahiwatig na binago niya ang kanyang isip tungkol sa kanyang diskarte sa ipinagbabawal na paggamit ng droga.
Sasamahan ba ng Pilipinas ang ICC? Ang desisyon ay nakasalalay sa Korte Suprema kung saan ang mga menor de edad na senador at pangkat ng sibil na sibil ay nagtatanong sa pag-iiwan ng bansa. Mahalaga na ang ligal na tanong ng pagsabay ng Senado sa pag-alis ng ehekutibo mula sa ICC. Kung hindi, pinapayagan ang Pangulo na gawin ito, sa kanyang sarili, ay nagbibigay sa kanya ng walang kapangyarihan na kapangyarihan.
Ang iba pang kaso ay may kinalaman sa hindi pagwawalang bahala ni Duterte sa ligal na tagumpay ng Pilipinas sa pagtatalo ng maritime kumpara sa Tsina, na nakasisira sa mga karapatan ng soberanya. Inilagay ni Duterte ang labis na tagumpay sa bansa sa harap ng isang international tribunal upang pahinahin ang China. Hindi niya ginamit ang desisyon ng landmark na ito bilang pag-uugnay sa pagharap sa kapangyarihang pang-rehiyon.
Gayunpaman, sa kabila ng lahat ng ito, ang halalan ng midterm noong Mayo ay nagbigay ng tulong sa Pangulo. Ang kanyang mga kaalyado ay namumuno sa House of Representative at sa Senado, at ang Korte Suprema ay puno ng kanyang mga appointment. Ito ay ang parehong mga institusyon na titiyakin na ang pagbagsak ng pamamahala ng batas sa ilalim ni Duterte ay magpapatuloy hanggang sa siya ay bumaba sa 2022.
